معضلات و مشکلات مهاجرت

معضلات و مشکلات مهاجرت

سپتامبر 27, 2013 بدست سیب به دست

این روزها خیلی از دوستانم که همین پنج سال پیش حتی فکر مهاجرت به ذهنشان خطور نکرده بود سراغم می آیند و از من راه و چاه می پرسند و معلوم است که بطور جدی به مهاجرت فکر می کنند. با خودم فکر کردم که این جمع بندی شاید به کار کسانی که این روزها درگیر قضیه ی مهاجرت هستند کمکی کند. هرچند اصولا معتقدم که راهکار دادن در این زمینه انقدرها هم به کار نمیاید و خیلی چیزها هست که واقعا باید شخصا تجربه کنید و در ضمن از مورد به موردی قابل تعمیم نیست چون ادمها متفاوت هستند. این متن خلاصه ای ازنکاتی است که به نظرم کمتر به آن پرداخته شده است. به یاد داشته باشید که مهاجرت تصمیم بزرگی است و زندگی شما را برای همیشه تغییر خواهد داد. برای شما در هر تصمیمی که بگیرید آرزوی بهترین ها را داریم.

It is all about Balance

یکم: کفه ی ترازو

چیزهایی که شما بعد از مهاجرت به دست می اورید (آزادی، رفاه، امنیت ..) همانقدر مهم است که چیزهایی که پشت سر می گذارید ( خانواده، دوست، خاک آشنا، شغل، ..) . بطور ساده هر قدر چیزهایی که شما پشت سر می گذارید کمتر باشد و دست آوردهای شما آن طرف ناچیزتر، کفه ی شما در دیگر سو سنگین تر خواهد بود و شما مهاجر موفق تری خواهید بود. بطور مثال اگر در ایران توی کارتان ناموفقید؛ حق شما خورده می شود، خانواده ای دارید که بارشان را باید بکشید، مهاجرت برای شما گزینه ی خوبی است. چون از شر چیزهایی که دوست ندارید خلاص می شود و این طرف هرچه که درانتظارتان باشد از انچه که تجربه می کنید بهتر خواهد بود. اما برعکس اگر شغلی دارید که به شما هویت می دهد، مورد احترام هستید، خانواده و حلقه ی دوستانی دارید که با انها خوشید و تنهایی هایتان را پر می کنید بیشتر به تصمیمتان فکر کنید چون خیلی از اینها رابه اسانی برای همیشه از دست می دهید. به یاد داشته باشید که ذهن آدمی ذهنی مقایسه گر است. شما ممکن است زیرک باشید و از دام مقایسه خودتان با دیگران در بروید اما از دام مقایسه امروز با گذشته ی خود به سختی می توان در آمد.

You can not teach an old dog new tricks

مهاجرت به استرالیا

دوم: سگ پیر

سن عامل بسیار بسیار مهمی است. بخشی از اهمیتش به قانون اول بر می گردد. بدیهی است که هرچه شما جوان تر باشید چیزهای کمتری را پشت سر خواهید گذاشت چون توی ایران ریشه نکرده اید و دست اوردهای زیادی ندارید که گذشتن از آن شما را غمگین کند. اما بخش دوم به خود خاصیت سن برمی گردد. با هر روز بالا رفتن سن توانایی شما برای اموزش و تطبیق پایین تر می اید و این در پروسه ی مهاجرت طبعات دردناکی خواهد داشت. شما اسامی ، کلمات، زبان ، قوانین جدید را به سادگی یاد نمی گیرید. هر چیزی را باید هزار بار بیشتر و با تلاش توی مغزتان فرو کنید. در ضمن ریسک پذیری ، اعتماد به نفس و شهامت هم معمولا چیزهایی هستند که با بالا رفتن سن سیر نزولی می گیرد. اهمیت سن به حدی است که توی وبسایت رسمی مهاجرت به استرالیا هیچ فرد بالای 42 سال تحت هیچ شرایطی واجد شرایط مهاجرت نخواهد بود. من شخصا مهاجرت کردن را برای هیچ کس که بالای سی سال باشد توصیه نمی کنم.

If you want to go fast go alone, if you want to go far go together

سوم: تند بروید تنها بروید، دور بروید با هم

من شخصا همیشه با کله خری ذاتی خودم فکر می کردم که تنها سفر کردن اسان تر است. اما واقعیت این است که خصوصا در سالهای اول که اوضاع سخت تر می گذرد داشتن یک رفیق، یک همراه، یک همسفر (و هرچه بیشتر بهتر) به نحو عجیبی به شما قدرت می دهد. دوستانی را می شناسم که سالهای اول مهاجرت ناچار به کارهای خیلی پست تن داده اند اما از آن روزها به عنوان بهترین روزهای زندگی یاد می کنند. دلیلش به طور ساده این بوده که این دو دوست از دبیرستان با هم بوده اند و با هم از ایران خارج شده اند. آنها تعریف می کنند که بعد از کار با هم ابجو می خوردیم و به مشکلاتمان می خندیدیم. توجه بفرمایید که اگر هم تنها باشید بعد از یک روز سخت می توانید ابجو بخورید اما کسی نیست که باهاش بخندید و در نتیجه بعد از خوردن ابجو بیشتر احتمال دارد که به حال خودتان گریه کنید. داشتن همراه مهم است اما نکته ی ظریف این است که دو همراه باید دقیقا به یک اندازه تصمیم به مهاجرت داشته باشند. هیچ وقت کسی را به زور تشویق به همراهی با خود نکنید. مهاجرت راه دشواری است و انکه نمی خواسته وسط راه می برد و نه تنها یاری نمی شود که باری می شود که باید روی دوشتان بکشید و یا رهایش کنید که در هردو حالت فقط ادامه مسیر را دشوارتر خواهد کرد.

The limits of my language means the limits of my world

چهارم : هیچ کس زبانش خوب نیست

واقعیت این است که اگر شما زبان را از 5-10 سالگی توی کشور دیگری یاد نگرفته اید زبان شما خوب نیست. نمره ی ایلتس یا تافل هم فقط حداقل توانایی های شما را در زبان انگلیسی نمایش می دهد و ربط چندانی به محاوره ی روزمره ندارد. زبان دریچه ی ارتباط شماست با دنیا. طبیعی ست که وقتی نتوانید خود را خوب بیان کنید میزان هوش و دانش و بقیه ی مهارت های شما هم به سادگی زیر سوال می رود. شما با زبان نه چندان خوب با لهجه ای غریب در محیطی رها خواهید شد که حتی یک کودک هشت ساله از شما به نحو موثرتری با محیط ارتباط برقرار می کند. هر کشوری برای خودش در این زمینه شرایط خاصی دارد. من از اروپا چیز زیادی نمی دانم. اما مثلا در انگلیس درست حرف زدن بسیار مهم است و تاکید روی گرامر درست بسیار. در استرالیا و نیوزیلند شما انواع ادمها را با لهجه های مختلفی خواهید دید که وقتی دهانشان را باز می کنند و به انگلیسی حرف می زنند حتی یک کلمه اش را به دلیل لهجه ی مخصوص انها در ابتدا نخواهید فهمید. این که شما بطور مداوم در ارتباط و فهم دیگران دچار اشکال می شوید بر روی توانایی شما برای یافتن کار، دوست یابی و حتی خرید یک بستنی هم تاثیر خواهد گذاشت. اگر برای شما درست حرف زدن؛ ارتباط انسانی، پذیرفته شدن در یک جمع به عنوان یک انسان فصیح و بلیغ مهم است به این قضیه فکر کنید.

Money is the barometer of a society’s virtue

پنجم: پول

این که با چه میزانی از سرمایه از ایران خارج می شوید تیغ دو لبه است. اگر با پول کمی که برای چند ماه زندگی کفاف می دهد خارج شوید احتمال موفقیت شما بالاتر از کسی است که با سرمایه ای بین 50 تا 500 هزار دلار خارج شده چون فشاری که به شما خواهد امد شما رو توی جامعه ذوب می کند و باعث می شود که از ترس بجهید بالا و برای خودتان کاری دست و پا کنید. بدترین حالت نصفه نیمه است که نه انقدر در اضطرارید که کف زمین بشورید و نه انقدر پول دارید که نگران کار و در امد نباشید. اگر سرمایه ای که خارج می کنید بالای یک- دو میلیون دلاراست، شما اساسا آدم موفقی هستید و احتمالا هرجا بروید ادم موفقی خواهید بود و پیشنهاد می کنم وقت تان را با خواندن این نوشته هدر ندهید.

Attachment is one of the most important needs of your soul

ششم: مرز

بسیار شنیده ایم که گفته اند «هرکجا باشم باشم، آسمان، فکر، زمین مال من است». واقعیت این است که زندگی شعر نیست. دنیا مرزهایی دارد و شما یک ایرانی هستید. هیچ کشور دیگری سرزمین شما و خاک شما نیست و نخواهد بود. شما می توانید در هر کشوری که بخواهید اقامت کنید، درست مثل هتلی که برای اقامت انتخاب کرده اید این هتل می تواند بسیار شیک، مرفه و اصلا هفت ستاره باشد. اما در هتل احساس خانه را نخواهید داشت. شما متعلق به خاک خودتان هستید و انجا را با همه ی بدیها، خوبی هایش می شناسید، با جرایم و جنایات وخرافاتش آشنا هستید. این ور آب شما روی زمان و مکان و فرهنگ سوار نیستید. در دراز مدت حسی شبیه عدم تعلق روی شما سوار می شود. البته عدم تعلق و چون سرو ازاد بودن خیلی هم خوب است ولی واقعیت این است که روح ادمی برای لذت بردن ازچیزها نیاز به احساس تعلق دارد. بدون حس تعلق از زیبایی، نظم و آزادی اطرافتان بهره ی چندانی نمی برید چون اینها «مال» شما نیست. تصاویر از برابر شما می گذرد، شما می بینید اما عمق حس جاری در محیط در روح تان نفوذ نمی کند و در یک کلام » حال نمی دهد». این که می بینید کسی در بهترین ساحل دنیا با بیکینی نشسته و مارگاریتا میخورد و هوس ساندویچ فری کثافته یا اتوبوس های شهر ری را می کند ادا نیست. این واقعیت مضحک روح ادم است .

There is no U-turn on this road

هفتم: باز آمدنی نیست، چو رفتی رفتی

وقتی از ایران خارج می شدم با خودم گفتم می روم؛ می بینم، می سنجم. اگر شد می مانم و اگر نه بر می گردم. فکر می کنم خیلی ها هم با همین فکر از ایران بیرون رفته اند. در واقع این فکر کمک می کند که از شدت حجم واقعه ی پیش رو بکاهید و به شکل یک تجربه ی برگشت پذیر بهش نگاه کنید چون مغز ادم از چیزهای برگشت پذیر کمتر می ترسد. واقعیت این است که مهاجرت ( از نوع ایرانی آن) پروسه ی بی بازگشتی ست. ایرانی های زیادی به کار سیاه و حتی شستن زمین هم رضایت می دهند تا برنگردند. واقعیت این است که وقتی به راه رفتن توی محیط ازاد عادت کردید برایتان زندگی در شهری که هرکه از راه رسید بتواند جلویتان را بگیرد و ارشاد کلامی تان کند سخت می شود. وقتی به قطارهای خالی که سر ساعت می رسد؛ به نظم؛ به قانون به هوای پاک و بدون پارازیت، به اینترنت پر سرعت بدون *****؛ به رانندگی خوب؛ غذای خوب، شراب خوب و لباسهای رنگی خوب عادت کردید دیگر نمی توانید روال سایق را قبول کنید. دوستان زیادی داشتم که بعد از ده سال به ایران برگشته اند و بیشتر از چند هفته دوام نیاورده اند. آنهایی هم که ماندگار شده اند برای همیشه مثل کبوتر دو برجه بین این و آن معلقند. پیش از این که مهاجرت کنید به این فکر کنید که این تصمیم برای همیشه زندگی شما را تغییر خواهد داد.

زندگی در استرالیا

کیفیت زندگی ساکنین استرالیا یکی از بهترینها در دنیا است. محیط تمیز و سرسبز با امکانات فوق العاده، هزینه های متعادل زندگی و سیستم آموزشی مدرن آن را به یک محیط جذاب برای زندگی تبدیل کرده است. . قیمت های زمین و ملک در استرالیا پایین تر از کشورهای اروپایی است. به طور کلی هزینه زندگی در استرالیا در شهرهای مختلف متفاوت است. شهرها در استرالیا به طور کلی از دوبخش مرکز تجاری شهر یا CBD و حومه یا Suburb تشکیل شده است. کلیه شرکت ها و مراکز تجاری، شرکت های بیمه، مراکز تفریحی آپارتمان ها و برج های عظیم، موزه ها و غیره در بخش CBD واقع شده اند که معمولا در اطراف Suburb ها واقع شده اند که مانند شهرک های موجود در ایران محل سکونت خانواده ها می باشد.

اجاره خانه در استرالیا :

به صورت دو هفته ای پرداخت می گردد. خانه ها در استرالیا شامل یونیت یا آپارتمان و ویلا / هاوس می باشد. اجاره خانه به عوامل مختلفی همچون موقعیت واحد در شهر٬ تعداد خواب و نوع واحد بستگی دارد. به طور کلی خانه ها یا به صورت استودیو (بدون اتاق خواب) هستند که اجاره پایین تری دارد و یا دارای یک یا چند اتاق خواب می- باشند. همچنین برخی از خانه های با تعداد خواب زیاد بصورت اشتراکی اجاره داده می شوند، در این صورت فرد می تواند از یک اتاق خواب به همراه بقیه امکانات آن خانه بصورت اشتراکی استفاده کند. این مدل اشتراکی بیشتر برای دانشجویانی است که نمی خواهند هزینه زیادی داشته باشند. به طور متوسط شما می توانید خانه مورد نظر خود را با ۲۰۰ دلار تا ۵۰۰ دلار در هفته اجاره نمایید. همان طور که گفته شد رقم اجاره بستگی به شرایط و موقعیت خانه دارد. برای اینکه بتوانید اجاره ها را در شهری که می خواهید اقامت داشته باشید بررسی نمایید.

هزینه خوراک و پوشاک :

در شهرهای مختلف استرالیا فروشگاه های زنجیره ای فراوانی مانند Subway ،Woolworth و غیره وجود دارد که مردم مایحتاج زندگی خود را از آنجا تهیه می کنند. بطور متوسط هزینه غذایی در یک هفته برای یک زوج بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ دلار می باشد. از آنجاییکه اجناس مارکدار در استرالیا به صورت فراوان عرضه می گردد قیمت پوشاک به صورت بین المللی می باشد با این تفاوت که در مواقعی از سال با Off خوردن کالا ها قیمتها به صورت وحشتناکی شکسته شده و مردم می توانند به راحتی و ارزان پوشاک مورد نظر خود را خریداری نمایند.

سیستم حمل ونقل عمومی :

استرالیا دارای سیستم حمل و نقل عمومی پیشرفته می باشد. وسایل نقلیه عمومی شامل اتوبوس، قطار شهری و تاکسی می باشد. جهت بازدید از بعضی از مراکز توریستی از قایق یا فری هم می توانید استفاده نمایید. در صورتی که از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید بایستی بلیط تهیه کنید که اینکار توسط دستگاه های صدور بلیط در مکان ایستگاه های اتوبوس یا قطار انجام می شود. معمولا بلیط های صادر شده دارای مدت زمان اعتبار می باشد مثلا برای چند ساعت و شما می توانید در این بازه زمانی از همان بلیط استفاده نمایید. به طور متوسط هزینه بلیط اتوبوس و قطار شهری بین ۱ دلار تا ۳ دلار متغیر است و بسته به مسیری است که می خواهید بروید. اما چنانچه می- خواهید از ماشین شخصی خود استفاده نمایید بایستی توجه داشته باشید که مخارج ماشین شامل بنزین، هزینه سرویس ماشین، هزینه بیمه و هزینه رجیستر کردن می- باشد که هر سال بایستی این هزینه را پرداخت نمایید. به طور متوسط یک ماشین برای شما بین ۵۰ تا ۸۰ دلار در هفته هزینه دارد. از آنجا که استرالیا عضو سازمان تجارت جهانی می باشد قیمت خودرو به صورت بین المللی عرضه می گردد. ماشین ملی استرالیا نام دارد و خط تولید ماشین هایی مانند تویوتا کمری و فورد نیز در این کشور هست. بخش های مرکزی شهر اتوبوس های ویژه ای برای توریست ها فراهم گردیده است که به صورت رایگان شما را در شهر گردانده و بخشهای مختلف شهر را به شما نمایش می دهد.

هزینه آب / برق / گاز / تلفن:

در استرالیا بایستی هزینه برق، گاز و تلفن را پرداخت نمایید. البته هزینه آب بسیار پایین است. معمولا هزینه ها هر دو ماه یکبار به صورت قبض برای شما ارسال می گردد. برخی از خانه ها، دارای گاز نیستد و تمامی وسایل با برق کار می کند. بطور متوسط شما در ماه ۶۰ تا ۹۰ دلار هزینه برق دارید و به همین میزان نیز مصرف گاز. سیستم تلفن دارای هزینه اجاره ماهیانه ۳۰ دلار است و علاوه بر آن شما بایستی برای هر اتصال تلفن مبلغ ۲۰ سنت بپردازید.

وضعیت کار در استرالیا:

در حال حاضر استرالیا به علت رشد اقتصادی بی نظیر خود در سال های اخیر دارای شرایط کاری بسیار عالی می باشد. البته بازار کار برای برخی از رشته های تخصصی بهتر از سایرین می باشد و این با توجه به نیازهای روزمره استرالیا تعیین می شود. اکثر کسانی که می خواهند به استرالیا بیایند اولین نگرانیشان مسئله کار است. باید خاطر نشان شد که با توجه به بازار کار خوبی که وجود دارد شما خواهید توانست کار مورد نظر خود را بیابید اما چندین فاکتور در طول زمان جستجو و انتظار شما موثر است. اولین و مهمترین فاکتور تسلط شما به زبان انگلیسی و آشنایی شما به لهجه محلی استرالیا می باشد. دومین عامل مهم برای یافتن کار این است که شما دارای سوابق کاری مرتبط با رشته خود باشید. لزومی ندارد که این سوابق حتما در استرالیا باشد. شما بایستی سوابق کاری خود را در رزومه خود به صورت دقیق و واضح ذکر نمایید. به عبارت دیگر داشتن یک رزومه کامل و خوب به شما کمک خواهد کرد که سریعتر کار پیدا نمایید. 

نرخ دستمزدها در استرالیا بالا است و شرایط کار در این کشور بهتر از کشورهای اروپایی است. البته تنوع کار در استرالیا خیلی زیاد است و شما اگر تمایل داشته باشید می توانید برای شروع در کارهای غیر مرتبط با رشته خود مشغول بکار شوید و بعد از یافتن کار مورد نظر خود تغییر کار دهید. حداقل نرخ پرداختی برای یک کار ۱۰ دلار در هر ساعت می باشد که این مبلغ برای پرداخت هزینه های زندگی کافی است. 

برای یافتن کار شما می توانید به وب سایتهای کاریابی مراجعه نمایید. همچنین شما می توانید در روزنامه های هفته ای جستجو نمایید. از جمله وب سایت های کاریابی www.seek.com.au می باشد. همچنین بسیاری از شرکت ها و ادارات دارای وب سایت های شخصی خود می باشند که مشاغل مورد نیاز را در آن لیست می کنند. 

درآمد متوسط چند رشته در استرالیا در سال عبارت است از:

Engineering Manager :120 000$A-280 000$A 

Project Manager :75000$A-330 000$A 

Project Engineer (Civil/Mech/Elec/Mining) :75 000$A- 220 000$A

Accountant 80 000$A- 270 000$A

Geology :45000$A- 200 000$A

Sales ; Marketing :55 000$A -220 000$A

سیستم آموزشی استرالیا:

سیستم آموزشی استرالیا مشتمل بر پنج بخش است:

مدارس دوره ابتدایی و دبیرستان 

دوره های مربوط به تحصیلات پایه و پیش دانشگاهی 

مؤسّسات آموزشی زبان انگلیسی جهت دانش آموزان خارجی و همچنین بسیاری از آموزشگاه های خصوصی زبان و مؤسسات آموزشی وابسته به خود دانشگاه ها. 

هنرستانهای آموزش مهارت های حرفه ای TAFE که توسط دولت استرالیا بنیانگذاری شده است. 

دانشگاه ها 

در استرالیا مدارس به دو دسته عمده تقسیم می شوند، مدارس دولتی و مدارس خصوصی. هر دو دسته، دانش آموزان را از همه جای دنیا می پذیرند. سال تحصیلی در استرالیا شامل ۴ دوره تحصیلی است که از اواخر ژانویه شروع می شود و تا ماه دسامبر ادامه می یابد. 

در تمامی مدارس استرالیا آموزش شامل سه مرحله کودکستان (Pre-School)، ابتدایی (Primary) و دبیرستان (Secondary) است. سیستم تحصیلی در مدارس استرالیا پس از طی دوره یک ساله پیش دبستانی شروع می شود. (این مقطع تحصیلی اجباری نیست و معمولاً شامل کودکان ۴ تا ۵ ساله می باشد.) 

به دنبال این مقطع پیش دبستانی، ۱۲ سال دور ه های تحصیلی ابتدایی و دبیرستان ارایه می گردند. دوره ابتدایی شش سال (کلاس های اول تا ششم) و یا هفت سال (کلاس- های اول تا هفتم) است که دانش اموزان سنین بین شش تا یازده سال در این مدارس پذیرفته می شوند. 

دوران دبیرستان شامل شش سال (از کلاس هفتم تا ۱۲) و یا پنج سال (از کلاس هشتم تا ۱۲) می باشد. (در استرالیا تحصیلات تا سن ۱۶ سالگی و یا قبول شدن در سال دهم تحصیلی، اجباری است) به دنبال این ۱۲ سال تحصیلی، ۲ سال تحصیلی دیگر هم برای دانش آموزانی که علاقه مند به تحصیل در مقاطع آموزش عالی می- باشند، وجود دارد. 

در سال تحصیلی آخر (سال ۱۲ تحصیلی) دانش آموزان می توانند برای دریافت مدرک تحصیلی مورد تأیید دولت استرالیا اقدام نمایند که کاربرد آن در حکم مدرک پیش نیاز برای تحصیل در کلیه دانشگاه های استرالیا و یا مراکز فنی و حرفه ای است. 

استرالیا دارای ۳۸ دانشگاه دولتی، ۲ دانشگاه خصوصی و تعدادی مؤسّسات تخصصّی است که دوره های آموزشی تأیید شده در سطوح آموزشی بالا و دانشگاهی را ارایه می دهند سیستم آموزش دانشگاهی می تواند شامل مقطع لیسانس و یا مقاطع آموزشی بالای لیسانس باشد که در نهایت منتهی به صدور مدارک دانشگاهی فوق لیسانس یا درجه دکتری می گردد. 

بسیاری از مراکز آموزشی، برنامه های تکمیلی و اضافی نظیر مطالعات پایه یا مطالعات و تحقیقات برون مرزی و واحدهای زبان انگلیسی را هم ارایه می دهند. دانشگاه ها به طور معمول طی ۲ ترم آموزش در هر سال برنامه ریزی شده اند که این سال تحصیلی از اواخر فوریه شروع می شود و تا اواخر ماه نوامبر ادامه می یابد. ترم آموزشی تابستانی نیز جهت ایجاد تسهیلات بیشتر برای دانشگاه ها و دانشجویان پیش بینی شده است که طبیعتاً منجر به کوتاه تر شدن دوره آموزشی دانشگاهی و فارغ التحصیلی می گردد.

تاریخچه استرالیا

تاریخچه:

استرالیا از قرون پیش، منطقه مسکونی گروه های خاص نژادی بوده است. این سرزمین نخستین بار توسط اسپانیائی ها مشاهده گردید اما هلندیها نخستین کسانی بودند که پای بدانجا نهادند (۱۶۰۶). نخستین انگلیسی که از جزیره استرالیا دیدن کرد دمپیر بود. او تصمیم به جستجو در کرانه های خاوری قاره تازه را کرد اما توفانهای سهمگین او را از راهش بازگرداند. کشف و نقشه برداری واقعی قاره استرالیا هنگامی صورت گرفت که نیروی دریایی بریتانیا در سال ۱۷۶۸ هیئتی به سرپرستی ناخدا جیمز کوک به آن دیار فرستاد. به علت وسعت زیاد استرالیا به مدت ۵۰ سال طول کشید تا فردی تمام این قاره را بپیماید. برای اولین بار جوانی اسکاتلندی به نام جان مکدوال استوارت در سال ۱۸۶۱ موفق به مسافرت به تمام نقاط استرالیا شد، این کار ۸ ماه بطول انجامید. بعداز آن گروه های زیادی به استرالیا مهاجرت کردند. بزرگترین این گروهها، گروه چارتیست بود که عقاید آنها در خاک استرالیا ریشه دوانید و با گسترش خود استقلال استرالیا را به وجود آورد و از آن به بعد استرالیا به علت دارا بودن معادن بسیار زیاد از جمله طلا و ذغال سنگ و... متخصصان و بازرگانان را به طرف خود سوق داد. استرالیا در پیاده سازی دمکراسی از آمریکا و انگلستان پیشی گرفت تا جایی که حق رای به زنان پیش از این کشورها در استرالیا انجام گرفت. در سال ۱۸۶۰ قوانین آموزش و پرورش تدوین شد و در سراسر این سرزمین مدارس دولتی تاسیس شد. در اوایل ۱۸۹۰ سیاستمداران استرالیایی به منظور طرح قانون اساسی ایالات مشترک المنافع این سرزمین بارها گردهم آمدند و در این راه قانون اساسی ایالات متحده آمریکا را نمونه قراردادند. در سال ۱۹۰۰ استرالیا استقلال سیاسی کامل یافت. در سال ۱۹۷۰ کشف و استخراج و صدور منابع غنی معدنی استرالیا افزایش بسیار یافت. در سال ۱۹۸۰ اعلام شد که بزرگترین معادن الماس جهان در ناحیه استرالیای غربی کشف گردیده است. استرالیا در میان کشورهای صنعتی درجه اول، دارای وضع خوبی است و بیش از ۸۵ درصد تولید ناخالص ملی قاره اقیانوسیه در آن تولید می گردد.

موقعیت جغرافیایی و مناطق استرالیا:

استرالیا کشوری در نیمکره جنوبی است. این کشور با ۶۸۶ ۸۵۰ کیلومتر مربع وسعت، ششمین کشور وسیع دنیا پس از روسیه، کانادا، چین، ایالات متحده و برزیل است و بیش از ۴/۶ برابر بزرگ تر از ایران و ۵۰ درصد بزرگتر از اروپاست. با وجود این بزرگی، فقط حدود ۲۱ میلیون جمعیت را در خود جای داده است و خدمات قابل توجهی را به ساکنان خود ارائه می نماید. استرالیا تنها کشوری است که یک قاره کامل را پوشش می دهد و این سرزمین بزرگترین جزیره دنیا می باشد و از نظر زمین شناسی کهن ترین خشکی جهان به شمار می آید. استرالیا دارای مرز خاکی با کشور دیگری نیست و دور آن را از شرق، اقیانوس آرام، از جنوب اقیانوس منجمد جنوبی، از غرب اقیانوس هند و از شمال چندین دریا و خلیج در بر گرفته است. استرالیا از شش ایالت و دو سرزمین یا قلمرو تشکیل شده است که اختیاراتشان کمتر از ایالت هاست. پایتخت آن شهر کنبرا است و شهرهای بزرگ آن عبارت اند از ملبورن، سیدنی، بریزببِن، آدلاید و پرت.

ایالتها و قلمروهای استرالیا:

1. نیو ساوت ولز (NSW) یا ولز جنوبی جدید که مرکز آن سیدنی است و سیدنی حدودا ۱۲۱۴۴/۶ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

2. کوئینزلند(QLD) که مرکز آن بریزبین می باشد که بریزبین حدودا ۵۹۰۴/۸ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

3. استرالیای جنوبی (SA) با مرکزیت آدلاید که آدلاید ۱۸۲۶/۹ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

4. تاسمانی (TAS) که جزیره ای است در جنوب شرقی سرزمین اصلی و مرکز آن هوبارت می باشد. 

5. ایالت ویکتوریا (VIC) که مرکز آن ملبورن است و ملبورن حدودا ۸۸۰۶ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

6. استرالیای غربی(WA) که مرکز آن پِرت می باشد، پرت ۵۳۸۶ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

7. قلمرو سرزمین شمالی(NT) مرکز آن داروین است و داروین حدودا ۱۱۲/۰۱ کیلومتر مربع وسعت دارد. 

8. سرزمین پایتخت استرالیا ACT مشتمل بر شهر کنبرا و اطراف آن که حدودا ۸۱۴/۲ کیلومتر مربع وسعت دارد. (لازم به توضیح است که تهران حدودا ۶۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.)

اقتصاد:

استرالیا کشوری توسعه یافته با اقتصاد متکی بر بازرگانی و کشاورزی است. محصولات اصلی استرالیا نیشکر، پنبه، غلات و گوشت است. استرالیا نواحی بسیار حاصلخیزی دارد که نقش موثری در تغذیه دنیا داراست. بیش از ۷۵ درصد تولیدات کشاورزی و دامی این کشور به تمامی دنیا صادر می شود این در حالی است که استرالیا جزو کشورهای پیشرفته صنعتی دنیا محسوب می شود. این کشور معادن فراوانی از جمله طلا، آلومینیوم، ذغال سنگ و الماس و... دارد. شرکای بازرگانی استرالیا بیشتر چین، ژاپن و کره جنوبی در آسیا و نیز ایالات متحده آمریکا هستند. استرالیا دارای یکی از پایدارترین اقتصادهای جهان است که نرخ سرمایه گذاری را در این کشور افزایش داده است. این کشور در راستای صنعتی سازی و ساخت و تولید نیز پیشرفت های بسیارعالی داشته است و هدف کلی راه اندازی کمپانی های بزرگ براساس تکنولوژی های نو و سرمایه گذاری روی بخش های مختلف را دارد. در حال حاضر اتومبیل های تویوتا کمری، فورد، هولدن در این کشور تولید و به سراسر دنیا صادر می- شود. دلار استرالیا ،ششمین ارز مبادلات تجاری در بازار بورس جهانی بشمار می رود. این دلار به ترتیب پس از دلار آمریکا، یورو، ین، پوند استرلینگ و فرانک سویس در مبادلات ارزی جهانی کاربرد دارد.

سیاست:

در استرالیا، مردم ابتدا نمایندگان مجلس را انتخاب می کنند. رئیس حزبی که بیشترین نفرات انتخاب شده را در مجلس داشته باشد به عنوان نخست وزیر مسئول تشکیل کابینه دولت می شود. دولت استرالیا از سه زیرشاخه تشکیل می شود، قانون گذاری، اجرایی و قضایی. 

احزاب عمده استرالیا عبارت اند از: 

حزب لیبرال استرالیا

حزب کارگر استرالیا

حزب ملّی استرالیا

از سال ۱۹۹۶ تا نوامبر ۲۰۰۷ حزب لیبرال قدرت را در این کشور در دست داشت و جان هوارد به مدت یازده سال نخست وزیر این کشور بود. در انتخابات فدرال که در نوامبر سال ۲۰۰۷ برگزار شد حزب کارگر توانست مقتدرانه رقیب خود حزب لیبرال را شکست دهد و به این ترتیب کوین راد رئیس این حزب به عنوان نخست وزیر استرالیا برگزیده شد. در ماه ژوئن سال ۲۰۱۰ پس از کناره گیری کوین راد از مقام نخست وزیری، خانم جولیا گیلارد که رهبریت حزب کارگر را بر عهده دارد توانست به عنوان نخستین نخست وزیر زن استرالیا زمام امور را به دست بگیرد و مسئول تشکیل کابینه دولت شد.

متنوع‌ترین بشقاب غذای دنیا در استرالیا

شیوه امروزی آشپزی استرالیایی ها در حقیقت یک پالت رنگی از مهاجران سرتاسر دنیاست. سرازیر شدن انواع مهاجران از شرق اروپا ،آسیا و خاورمیانه تنوع فوق العاده ای ازانواع طعم های مختلف مانند: چینی ،تایلندی ،فرانسوی ،لبنانی ،آفریقایی و یونانی تاثیر فراوانی بر طعم کنونی غذای استرالیایی دارد.

در سالهای اخیر موج جدیدی از گیاه خواری هم در استرالیا به راه افتاده است.

در ادامه به متنوع ترین بشقاب دنیا در ششمین کشور پهناور دنیا-استرالیا- نگاهی می اندازیم:

میگو گریل شده یا باربکیو همراه با باقلا (باقله) ،نخود فرنگی و کدو در استرالیا بسیار پرطرفدار است.

"لامینگتون" شیرینی محبوب استرالیایی ها است که در حقیقت برش های کیک اسفنجی که با مربا یا شکلات پر شده و با پودر نارگیل پوشیده می شود.

"استیک" غذای محبوب استرالیایی هاست.

"دیم سام" نوعی روش سِرو غذا برگرفته از فرهنگ چینی هستند و انواع غذاها در سبدهای بخارپز سِرو می شود.

کیک سرخ شده سیب زمینی که با ورق نازکی از سالمون و تخم مرغ سِرو می شود.

علاوه بر استرالیایی ها ،نیوزیلندی ها هم خود را صاحب کیک "پاپلوا" می دانند.کیکی کرمی و میوه ای و مخصوص گذراندن بعدازظهرها در استرالیا است.

"چیکو رول" اسنک استرالیایی است که از کلم ،جو ،هویچ ،نخود سبز،کرفس ،پیه یا چربی گاو،غلات گندم و پیاز که در لایه ضخیمی از تخم مرغ و آرد شیرینی پیچیده شده و در روغن گیاهی سرخ می شود.

برگر را استرالیایی ها اختراع نکردند اما برگر خاص خودشان را دارند که شامل کاهو ،حلقه های آناناس ،گوجه فرنگی ،پیاز ،چغندر،پنیر،سس کچاپ و تخم مرغ است.

آیا شما شرایط مهاجرت را دارید یا خیر؟

گام اول: آیا استرالیا به شغل شما نیاز دارد؟

مهمترین فاکتوری که معمولا افراد برای مهاجرت مد نظر دارند برخورداری از یک زندگی مرفه تر نسبت به زندگی فعلی شان است. حالا در هر نقطه این کره خاکی که باشید. مهم این است که مقصد بعدی شما شرایط مطلوب تری را برای زندگی فراهم کند.

اگر قرار باشد مهاجرت (به هر دلیل) باعث تنزل کیفیت زندگی شما شود عملا کار عبثی خواهد بود.

از جمله مهمترین عواملی که کیفیت زندگی شما را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد داشتن شغل مناسب است. اگر شما نتوانید از لحاظ مالی زندگی خود را تامین کنید جنبه های دیگر زندگی شما هر چند هم بسیار مثبت، تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

 زمانی‌ استرالیا حاضر بود برای گرفتن مهاجر هزینه سفر را نیز پرداخت کند و آمدن به استرالیا بسیار آسان بود اما در حال حاضر (و علی الخصوص بعد از فوریه۲۰۱۰ ) و با آمدن قوانین جدید شرایط برای مهاجران در مقایسه با حتی ۱ سال پیش بسیار سخت تر شده است.

به نوعی استرالیا دیگر نیاز به هر مهاجری ندارد. فقط افرادی را می‌پذیرد که در استرالیا بتوانند شغل داشته باشند، زبانشان قوی باشد و از تجربه کاری خیلی‌ خوبی‌ برخوردار باشند. این یعنی حداقل ۳ سال سابقه کار تمام وقت مفید.

لذا حتی اگر شغل شما در لیست مشاغل مورد نیاز استرالیا (اططلاحا SOL) نیز باشد حتما از اینکه در زمینه کاری شما بازار نسبی کار خوب است اطمینان حاصل کنید.

بطور مثال مهندسین و متخصصین کشاورزی. بله این شغل در لیست مشاغل موجود است اما در زمینه کاری اصلا وضعیت کاری خوب نیست. ضمنا در برخی مشاغل داشتن زبان بسیار قوی الزامی است. مثلا حسابداری یا متخصص روابط عمومی. لذا باید بسیار در این زمینه واقع بین بود.

اگر شغل شما در لیست مشاغل موجود نیست عملا گرفتن ویزای دائم از طریق ویزای مهارت غیر ممکن است و شما یا باید به فکر یک کشور دیگر و یا یک نوع دیگر ویزا باشید.

گام دوم: آیا شما آمادگی لازم را برای شروع پروسه مهاجرت دارید؟

آمادگی فرهنگی‌

استرالیا و ایران از لحاظ فرهنگی‌ با هم تفاوتهای بسیاری دارند. موضوع اصلا این نیست که کدام بهتر است. هر کدام خوبی ها و بدی های خود را دارند. شما حتما باید در این زمینه مطالعاتی انجام دهید. هر چند نظر‌ها بسیار متفاوت خواهد بود. در اینجا چندین نکته ذکر میشود اما بدیهیست که فرهنگ مقوله ایی بسیار پیچیده می‌باشد که به چند نکته خلاصه نمی شود.

- قانون پذیری (راهنمایی و رانندگی، مالیات، حقوق زن و شوهر)

- مسائل دینی و مذهبی‌ (عقاید شما، همسر و فرزندانتان، آمیزش مصالحت آمیز با دیگر مذاهب، ...)

- تربیت فرزندان

- رفت و آمد‌های اجتماعی

- تحمل دوری عزیزان و غربت

آمادگی مالی

که در این زمینه در قسمت‌های بدی مفصل صحبت میشود.

آمادگی خانوادگی

-          آیا شما تحمل دوری عزیزانتان را دارید؟

-          وابستگی های شما به دوستان و فامیل چقدر است؟

اکیداً توصیه می‌کنیم تا وقتی‌ که بلیط هواپیمای خود را نگرفته اید در مورد برنامه ی‌ زندگیتان از جمله تصمیم برای مهاجرت به دوستان و آشنایان (حتی خیلی‌ نزدیک) چیزی نگویید. حتما با خانواده درجه یک خود مشورت کنید ولی فقط در حد نظرخواهی و با زیرکی. اگر از زمانیکه به قول معروف نه به بار است و نه به دار همه جا جار  بزنید که قصد مهاجرت دارید و بعدا به هر دلیل این امر به سرانجام نرسد صحبت ها و حرف و حدیث های زیاد خواهید شنید.

ضمنا معمولا ما ایرانیها از لحاظ عاطفی بسیار وابسته هستیم. لازم نیست بدون ضرورت باعث نگرانی عزیزانتان (مخصوصا پدر و مادر مسن) شوید.

هنگامی که با مطالعه و تحقیق تمام جوانب کار را سنجیدید و به این نتیجه رسیدید که مهاجرت به نفع شماست آنگاه دنبال یک مشاور خوب باشید تا شما را در طی‌ مسیر همراهی کند. داشتن یک مشاور خوب پیمودن این مسیر را بسیار آسانتر می‌سازد. 6-7 ماه مانده به صدور ویزا زمینه را برای عزیزانی که شاید مهاجرت شما برایشان سخت باشد مهیا کنید تا ناگهان شوکه نشوند.

گام سوم: برسی‌ شرایط مورد نیاز.

۳ چیز بسیار مهم:

۱. سنّ: هر چند حداکثر سنّ ۴۵ سال می‌باشد اما برای به دست آوردن ۱۲۰ امتیاز شما باید ترجیحا زیر ۳۵ سال سنّ داشته باشید. واقعیت این است که استرالیا به نیروی کار جوان که حداقل ۲۰ سال کاری مفید پیش رو داشته باشد نیاز دارد.

۲. تحصیلات و حرفه: مهندسین، افراد فنی‌ حرفه‌ای (لوله کش گاز و آب - کاشی کار)، متخصصین و پرستاران. این افراد بیشترین شانس اخذ ویزای دائم را دارند.

(که البته چون سیستم پزشکی‌ ما اصطلاحا شرقی است بسیاری از پزشکان اگر هم از ۷ خوان  رستم برای گرفتن ویزا به سلامت عبور کنند باز هم پیدا کردن کار برایشان سخت خواهد بود. این قضیه‌ در مورد متخصصین هم نسبتا  صادق است و پرستاران هم حتما باید حداقل یک دوره ۶ ماهه بگزرانند).

۳. زبان: شما حتما باید زبانتان قوی باشد. خیلی‌ هم قوی. IELTS فقط یک امتحان است. شما باید بسیار فراتر از IELTS فکر کنید. بنده هر چقدر در این زمینه تاکید کنم باز هم کم تاکید کرده ام. هدف خود را بر این بگزارید که راحت بتوانید نمره ۷ را در امتحان IELTS بیاورید وگرنه در استرالیا با مشکل مواجه خواهید شد. اکثر افرادی که برای یافتن شغل به مرحله مصاحبه می رسند به علت عدم تسلط کافی در زبان موفق نمی گردند. هر چند شما حتما خواهید گفت شما حتما نفستان از جای گرم بلند می شود که می گویید IELT 7 اما باور کنید این یعنی حداقل.

۴. حداقل ۳ سال سابقه کار: مسلما شما در هر حرفه‌ای که باشید باید حداقل ۵ سال سابقه کار داشته باشید تا بتوانید ادعا کنید با مساعل و مشکلات مختلف در زمینه کاری تان آشنا هستید و از پس مسائل مختلف برآیید. هر چند در بوکلت شماره ۶ نوشته شده حداقل ۱ سال سابقه کار لازم دارید اما شما اگر نتوانید ۱۰ امتیاز سابقه کار را (که گرفتن آن داشتن حداقل  ۳ سال سابقه کار تمام وقت است) کسب کنید با مشکل کمبود امتیاز مواجه خواهید شد.

لذا همانطور که می‌بینید سیستم کلی‌ استرالیا به سمت جذب نیروهای نسبتا جوان و با تجربه که بتوانند حداقل به مدت 15 الی 20 سال خدمات خوبی‌ را (بعضا در جاهای دور افتاده استرالیا) ارائه دهند و از سطح زبان خوبی برخوردار باشند در حال حرکت است.

گام چهارم: برنامه ریزی

که شامل ۳ بعد مهم می‌باشد

·         برنامه‌ریزی مالی

·         برنامه ریزی زمانی‌

·         برنامه‌ریزی برای تقویت زبان

·           برنامه‌ریزی مالی

شاید یکی‌ از مهمترین مسائلی‌ که شما باید مّد نظر داشته باشید این است که آیا از لحاظ مالی توان مهاجرت دارید یا خیر. بنده خیلی‌ مختصر مفید هزینه هایی را که شما حتما باید در برنامه ریزی مالیتان قید کنید را در زیر آورده ام.

هزینه های اداره مهاجرت:  ۲۵۰۰

هزینه های بررسی‌ مدارک: بسته به حرفه شما ۳۵۰ تا ۱۵۰۰ دلار که ما اینجا ۵۰۰ دلار را در نظر میگیریم

هزینه های وکیل (در صورتیکه می‌خواهید از وکیل استفاده کنید): ۳۰۰۰ تا ۷۰۰۰ دلار

هزینه های بلیت هواپیما: به ازا هر نفر یک طرفه ۱۰۰۰ دلار

هزینه ۳ ماه اول زندگی ‌: تقریبا 5000 دلار به ازا هر نفر

خودتان حساب کنید با شرایط شما هزینه های شما چقدر خواهد بود. شما قابل از اینکه هر گونه اقدامی انجام دهید مطمئن شوید این مبلغ را در یک حساب پس انداز موجود دارید.

اشتباهی‌ که بسیاری از افراد میکنند این است که قبل از اینکه برنامه ریزی مالی انجام دهند با عجله و شتاب شروع می کنند و بعدا در وسط راه دچار مشکل می شوند. شما حتما باید از موجود بودن مبالغ مورد نیاز اطمینان داشته باشید.

·           برنامه‌ریزی زمانی (زمانبندی)

دومین برنامه‌ریزی مربوط به زمان بندی پروسه مهاجرت است. متاسفانه بسیاری از افراد به راحتی‌ خام برخی از مشاورین و وکلای مهاجرت سودجو می شوند (که بعضا هم مشاورین بنام هستند) و مثلا به آنها گفته می شود خیالتان راحت چون ما در اداره مهاجرت یا در انجام مهندسین استرالیا یا مثلا در TRA آشنا داریم پرونده شما را جلو می اندازیم.

متاسفانه مردم این آب و خاک همیشه از میانبر خوششان آمده و به اندازه کافی به چگونگی انجام شدن کار و واقعی بودن ادعاهای مختلف توجه ندارند.

در شرایط فعلی برای ایرانی ها ‌ ۹۸% ویزاهای دائم حدود ۲ سال طول می کشد. بله شاید شما هم شخصی‌ را بشناسید که ۱۲ ماهه ویزا گرفته است ولی‌ شما حداقل ۲ سال زمان را لحاظ کنید و بر اساس آن برنامه ریزی کنید تا اگر بعد از 18 ماه نیز هیچ اتفاقی‌ نیفتاد (که معمولا نمی افتد) زندگی‌ شما با بحران مواجه نشود.

مخصوصا اگر شما فرزندانی دارید که به مدرسه می روند ۲ سال را از ابتدای سال تحصیلی بعدی‌ در نظر بگیرید.

تازه ۲ سال با این فرض است که شما نمره IELTS مورد نیاز را آماده داشته باشید وگرنه باید مدت زمان لازم برای کسب نمره IELTS را نیز به این زمان بیفزایید.

·           برنامه ریزی برای زبان

احتمالا دلتان نمی خواهد این بخش را بخوانید ولی بنده هرچقدر در مورد داشتن زبان قوی بگویم باز هم کم است. بسیاری از افراد گول امتحان آیلتس را می خورند. داشتن IELTS 6کمترین حد زبان است. اگر شما IELTS 6داشته باشید یعنی‌ زبان شما به زور قابل قبول است اما زیاد هم جالب نیست. در مکالمه مشکل خواهید داشت. نوشتنتان همراه با مشکل و غلط املاییست. اگر شک دارید به پشت کارنامهIELTS خود نگاهی‌ بیندازید.

همانطور که اشاره شد شما این قضیه را هنگامی متوجه خواهید شد که برای پیدا کردن کار ۱۰ جا می‌روید برای مصاحبه و علی‌رغم اینکه در کارتان حرفه‌ای هستید چون نمی توانید به قول خودمان به یارو حالی‌ کنید و نمی توانید خوب ارتباط برقرا کنید کار را به شما نمیدهند. IELTS 6 یعنی‌ زبان شما ضعیف هست. باور کنید.

لذا شما حتما باید ابتدا برنامه‌ریزی منظمی را برای گرفتن نمره ۶ در امتحان IELTS که بتوانید پروسه‌ای مهاجرت را شروع کنید و سپس تقویت زبان خود (در حد بسیار عالی‌ - مثلا حداقل نمره ۷ در IELTS) در طول مدت انتظار برای اخذ ویزا انجام دهید.

مد نظر داشته باشید که یک سری از مشاغل (مانند پزشکان، متخصصین و پرستاران) از ابتدای کار باید IELTS 7  داشته باشند.

معمولا اگر شما روزی حداقل ۲ ساعت تمرین داشته باشید و یک استاد خیلی‌ خوب زبان شما را هدایت کند ۱ سال طول خواهد کشید تا شما نمره ۶ در امتحان IELTS بگیرید. این زمان اگر پایه شما قویتر باشد می تواند ۶ ماه هم باشد. در ضمن گول پایه قوی خود را نخورید. چند تن از موکلین بنده علی رغم اینکه زبان تدریس می کردند مجبور شدند چندین بار امتحان IELTS بدهند تا نمره لازم را کسب کنند.

 از جمله اشتباهاتی که بسیاری از افراد انجام میدهند این است که به محض اینکه نمره لازم را در امتحان ILETS میگیرند نفس راحتی‌ کشیده و زبان را کاملا رها می کنند. غافل از اینکه زبان بسیار فرار است. معمولا هم بر خلاف قول یک ساله مشاور محترم پروسه‌ای گرفتن ویزا (اگر همه کارها را به موقع و منظم انجام دهید) ۲ سال طول می‌کشد و در این مدت شما اگر به صورت منظم برای تقویت زبانتان برنامه ریزی انجام نداده باشید بعد از آمدن به استرالیا دچار مشکل خواهید شد.

در ضمن اگر به شما گفتند که بدون مدرک آیلتس پرونده شما را به DIAC میفرستیم و شما ۶ ماه بعد مدرک IELTS خود را بیاورید بدانید‌ که بزرگترین ظلم را در حق شما انجام داده اند. چون حتا اگر به شما اصطلاحا File Number هم بدهند هیچ گونه اعتباری ندارد. لازم به ذکر است گرفتن File Number تنها ۲ شرط دارد:

۱- تکمیل کردن فرم مربوطه و امضا آن

۲- پرداخت هزینه مربوطه.

هنگامی که شما این ۲ کار را انجام دهید حتا اگر تمام مدارک شما هم ناقص باشد به شما یک File Number میدهند ولی‌ بعد از ۱ سال نامه‌ای دریافت خواهید کرد که به علت عدم ارائه نمره IELTS مورد نیاز که جزو قانون می‌باشد پرونده شما اصطلاحا Refuse گردیده و پول شما هم در جیب حضرت DIAC رفته و غیر قابل بازگشت است. برای اینکه بهتر این قضیه‌ را متوجه شوید فرض کنید یک نامه وارد دبیر خانه یک اداره میشود. این نامه حتما شماره نامه خواهد خورد اما شاید اصلا مطالب نامه مربوط به یک اداره دیگر باشد. لذا شما به File Number به چشم یک شماره نامه بنگرید و نه بیش.

تنها تفاوت این است که در دبیرخانه اگر نامه غیر مربوط باشد نامه را معمولا همان زمان بررسی کرده و برمیگردانند ولی‌ DIAC پول شما را باز نخواهد گردند.

گام پنجم: آماده سازی مدارک

شما در ۲ مرحله به مدارک نیز دارید.

۱. هنگامی که مدارک تحصیلی‌ و سوابق کاری خود را آماده ارسال به موسسه برسی‌ مدارک مربوطه می‌نمایید

۲. هنگامی که مدارک تکمیلی (که شامل مدارک قید شده در بند ۱ نیز می‌باشد) را به اداره مهاجرت ارسال می‌نمایید.

شما حداقل باید ۲ سرّی از مدارک خود ترجمه کنید. یک سرّی معمولا به اداره موسسه برسی‌ مدارک فرستاده میشود و یک سرّی هم باید نهایتان همراه شما باشد.

خوشبختانه از زمانی‌ که DIAC به صورت Online اقدام به پذیرش درخواست‌ها کرده است شما میتوانید همه مدارک را به صورت اسکن شده ارائه دهید. (البته اسکن کردن مدارک هم قوانین خاص خود را دارد).

اما ما اکیداً توصیه می‌کنیم که شما حداقل یک سرّی از اصل مدارک را داشته باشید تا اگر احیانا مسئول پرونده شما آن مدرک را درخواست کرد شما بتوانید سریعاً اصل مدرک را برای CO ارسال نمایید.

در ترجمه کردن مدارک هم دقت نمایید مخصوصا تاریخها. حتما از یک دارالترجمه مطمئن استفاده نمایید و از مترجم بخواهید قبل از ترجمه نهائی و ارسال به دادگستری و وزارت امور خارجه یک چک پرینت به شما بدهد و شما همه چیز را به دقت مطالعه نمایید. ترجمه اشتباه میتواند بسیار به ضرر شما باشد.

برای ارسال مدارک حتما از پست DHL و یا TNT استفاده نمایید.

حتما یک زونکن و یا پوشه داشته باشید که تمامی‌ مدارک مربوط به این پروسه‌ را درون آن قرار دهید. همچنین از تمامی‌ مدارک خود یک اسکن تهیه کنید تا در صورت نیز به راحتی‌ قابل دسترس باشند.

هر موسسه بررسی مدارک فرمهای خاص خود را دارد که حتما باید با دقت فرم های به روز شده آن موسسه را تکمیل نمایید. برای تسریع در برسی‌ مدارک  ACS/vetassess/TRA ابتدا از شما می خواهند که به صورت online فرم مربوطه را تکمیل نمایید و سپس فرم امضا شده را به همراه بقیه مدارک برای آنها ارسال کنید.

هنگامی که جواب مثبت بررسی مدرکتان را از موسسه مربوطه دریافت کردید باید Application خود را بصورت آنلاین ارسال نمایید.

بحث در مورد چگونگی ارسال مدارک برای موسسه بررسی کننده مدارک و سپس DIAC بسیار تخصصی تر از موضوع این نوشته می باشد و به شما توصیه می کنیم حتما از یک مشاور با تجربه مورد تایید MARA و یا حداقل از فاروم های اینترنتی مختلفی که در حال حاضر موجود هستند کمک بگیرید. (البته باید مد نظر داشته باشید که حتی شرایط و قوانین موسسات مختلف بررسی مدارک نیز می توانند هر از گاهی تغییر کنند و لذا باید از به روز بودن اطلاعات موجود دراین فاروم ها اطمینان حاصل نمایید.)